De weg naar herstel kan lang en hobbelig zijn. Zozeer zelfs, dat de werkgever er aan het eind van het proces voor kiest de werknemer voor een miniem percentage ziekgemeld te houden. Ook al is er in de praktijk sprake van een volledige hervatting van de werkzaamheden, met het oog op de duurzaamheid daarvan wordt dat herstel voorlopig op 99% gezet.
Volgens Ed Spiering, juridisch consultant bij Vocatum Rechtshulp, is het gebruik van deze 1% regeling niet zonder risico’s. De 1% regeling kan de werkgever zuur opbreken. Juist omdat er sprake is van fictie en niet van een reële schatting van de mate van arbeidsongeschiktheid.
Arbeidsproductiviteit onduidelijk door herstel met pieken en dalen
Het is voor veel werkgevers geen onbekend fenomeen: de werknemer die gebukt gaat onder chronische stress en vermoeidheid. Deze werknemer moet alles op alles zetten om de afgesproken targets te halen. Geleidelijk komt heel het leven in het teken van het werk te staan. De weekenden worden grotendeels gestrekt op bed doorgebracht. Vakanties zijn nog uitsluitend bedoeld om uit te rusten van en voor het werk. Het herstel na de onvermijdelijke burn-out verloopt met pieken en dalen. Dit duurt daardoor erg lang. In sommige gevallen is hierdoor onvoldoende duidelijk wat de productiviteit is.
Het gevaar van de 1% ziekteregeling
De 1% ziekteregeling wordt door de werkgever toegepast als men een terugval verwacht of wanneer de arbeidsproductiviteit onduidelijk is. “Bij het UWV of voor de rechter kan de werkgever te horen krijgen: “Ja, maar die 99% is in de praktijk hetzelfde als een volledig herstel. Zeker de voorbije weken, vóór deze melding, was de werknemer weer totaal aan het werk. Als er nu dus een ziekmelding volgt, zien wij die als een nieuwe melding. Wij beginnen de 104 weken weer van voren af aan.” De 1% was een fictief percentage. Het zegt niets over de werkelijke mate van herstel. Maar als de reële arbeidsproductiviteit veel lager ligt dan de werkgever suggereert, riskeer je te worden afgeserveerd met een uitkering op basis van een lager arbeidsongeschiktheidspercentage. De beslissing op de WIA-aanvraag staat dan niet in verhouding tot de geleverde productiviteit en het gat ertussen is voor rekening van de werkgever.
Onaangename verrassing aan eind van reïntegratietraject
“In de praktijk wacht de werkgever steeds vaker op het UWV, maar omgekeerd wacht het UWV ook op de werkgever,” stelt Reinout Slee. Dat laatste verklaart enigszins waarom natte vingerwerk leidend wordt in plaats van het resultaat van degelijk arbeidskundig meetwerk. Het is evenmin toeval dat dit soort onaangename verrassingen zich aan het eind van een reintegratieproces voordoen. In veel gevallen heeft de Arbodienst na de opmaak van het Actueel oordeel zijn handen van de zaak afgetrokken, juist omdat ze zich in zo’n gunstige richting ontwikkelde en het volledig herstel in zicht leek.
Niet wachten op het UWV
Maar als je te lang wacht zonder verdere re-integratie, kan je werknemer denken dat de re-integratie is afgerond. Een nieuwe ziekmelding resulteert dan in een nieuwe verzuimperiode van 104 weken. “Als werkgever kun je zo ongewild in een situatie belanden die lijkt op die in het beroemde arrest Kummeling/Oskam,” zegt Ed Spiering. “Daarbij was een werknemer zó lang aan het re-integreren dat de passende arbeid in feite nieuw bedongen arbeid was geworden. Toen de werkgever hem wilde ontslaan met een beroep op de mate van arbeidsongeschiktheid kon de werknemer met succes loondoorbetaling eisen op basis van het feit dat zijn tijdelijke, passende arbeid allang zijn nieuwe eigenlijke werk geworden was.”
De Werkwaarde podcast
Wat de gevaren zijn van de 1% ziekteregeling en hoe je hiermee kan omgaan doen Ed Spiering en Reinout Slee in deze podcast gedetailleerd uit de doeken. Bekijk of beluister de podcast op werkwaarde.nl/podcast
Wil je snel minder verzuim?
Plan dan online een afspraak in of download het GRATIS e-book over de 7 oorzaken van te hoog verzuim.
.jpg)
